પુત્રવધૂનું સ્વાગત

પુત્રવધુ કુટુંબની આબરૂ જાળવનારી છે. એ ઘરની છાંયડી છે. એની હાજરીમાં કુટુંબીજનો શીતળ છાયા સમી શાંતિ અનુભવે છે. એ ઘરની અગાસીનું ખુલ્લું આકાશ છે એટલે કે પુત્રવધુ વિશાળ હ્રદયની છે. આ રીતે કવિએ પુત્રવધુને ઘરની લક્ષ્મી, ઘરનું છત્ર, ઘરની છાંયડી અને આગાસીના ખુલ્લા આકાશ સમી કહીને તેનું ગૌરવ કર્યું છે.

કવિ પુત્રવધુને બે-બે કુળને ઉજાળનારી કહે છે, કારણ કે પુત્રવધુ સાસરીને પોતાનું જ કુટુંબ સમજી તેની આબરૂનું ઢાંકણ બનીને રહે છે. એ સૌને માટે શીતળ છાંયડી જેવી હોય છે. એની હાજરીમાં સૌ નિશ્વિત પણે જીવે છે. પુત્રવધુ પોતાનાં વાણી-વર્તન દ્વારા કુટુંબમાં સૌનાં દિલ જીતી લે છે. એ સૌને હુંફ આપે છે. અને જીવતરમાં નિરાંતનો અનુભવ કરાવે છે. આથી કવિએ આવી સુશીલ પુત્રવધુને પિયર અને સાસરી એમ બે કુળને ઉજાળનારી કહી છે.

સુશોભિત